İçimiz Acıyor/Ölmek ne kelam

13-01-2016

4056 görüntülenme

Şahmettin BALAHORLU

İçimiz Acıyor/Ölmek ne kelam

İnsanoğlu için iki kader vardır. Mutlak kader, mukayyet irade.

Toplumların ve milletlerin kaderi de öyledir.

İnsan iradesinin mudahil olduğu alanlar vardır ki, hem tercihidir hem de sorumludur.

Milletlerin de öyledir. Nasıl olurlarsa/layıklarsa öyle yönetilirler.

Özelde İslam alemi ve genelde tüm insanlık coğrafyasına bakınca/yaşananlar insanın içini acıtıyor.

Yaşanan olaylar, çekilen çileler, görülen işkenceler. Keşke ölmüş olsaydım dedirten cinsten.

Sosyal medya da, görsel medyada yayınlanan ve izlenen videolar insanın kanını donduracak cinsten.

Hasseten yaşadığımız asırda İslam alemin de, mazlum-mustazaf halkların başına gelenlerin hangisini, nasıl ifade etsek ki…

Diri diri toprağa gömülenlerden mi bahsetsek/tıpkı cahiliye döneminde kız çocuklarına yapıldığı gibi.

Fırınlarda ve tutuşturdukları ateşlerde cayır cayır odun gibi yakılan insanlardan mı bahsetsek /hendeklerde yakılan ashab-ı uhdut gibi.

Sahralarda/çöllerde eli kolu bağlanmış, açlığa terk edilmiş insanlardan mı bahsetsek/Habab bin Eretler gibi

Dar alanlara sıkıştırılmış/kuşatılmış yeme adına nebatat tan başka imkanı olmamış, bir deri bir kemik kalmış insanlardan mı bahsetsek/ ilk ashabın çektiği gibi

Hücrelerde zindanlarda envai çeşit işkenceden geçirilen kolları kırılan, etleri dağlanan, boğularak öldürülenlerden mi bahsetsek/Ammar bin Yasirler gibi

Akla hayale gelmez burada yazmaya haya ettiğim hanım kardeşlerin yasadıklarından mı bahsetsek/Sümeyyeler gibi.

Adeta tarih tekerrür edercesine, ilahi kelamda ifadesini bulduğu gibi “siz sizden öncekilerin çektiğini çekmeden cennete gireceğinizi mi sandınız…”

Öte yandan binlerce yıllık, asırlardır tevarüs etmiş bu coğrafyanın tabiat ve kültürünün yok edilmesi insanın içini acıtıyor.

Şehirlerin yakılması ve yıkılması gibi

Kültür ve medeniyet mirasının tarumar edilmesi, çalınması, işgalcilerin alıp götürmesi gibi.

Sevgili dostum Ömer Alçep bir makalesinde Araplara ait bir kelamı kibardan bahsetmişti.

“Baade harabul Basra/Basra şehri yandıktan sonra”

Bu sözün hikayesi şöyledir;

Çok acıklı hikayesi var bu sözün! Bugünü çok iyi anlatır…

“Yoksul adamın biri günlerce aç kaldıktan sonra ekmek istemiş Basralılardan vermemişler,

Kasap, kesip bir dilim et vermiş ona.

Bu defa da eti pişirmek için ateş istemiş Basralılardan.